Galaktyki

Przez wiele stuleci astronomowie sądzili, zgodnie z poglądem Arystotelesa, że gwiazdy są nieruchomymi ciałami niebieskimi o jednorodnej strukturze, zawieszonymi na sztywnej sferze niebieskiej leżącej w jednakowej odległości od Ziemi. Wprawdzie już w II wieku p.n.e. matematyk aleksandryjski Hipparch dostrzegł zróżnicowanie ich jasności, nadal jednak był przekonany o poprawności statycznego modelu wszechświata.

Obiekty planetarne

Pytanie, czy nasz układ planetarny jest we Wszechświecie unikatową, niepowtarzalną strukturą, czy też jest jedynie przedstawicielem licznej klasy szeroko rozpowszechnionych obiektów, było przez stulecia przedmiotem gorących, bo mających daleko idące konsekwencje, sporów. Jeśli wiele planet krąży wokół wielu słońc, to, jak pisał już w III wieku p.n.e. Metrodoros z Chios, twierdzenie, że Ziemia jest jedynym zamieszkanym światem w nieskończonej przestrzeni, jest równie absurdalne jak pogląd, że na całym obsianym polu prosa może wyrosnąć tylko jeden kłos. Podobnie wypowiadał się później Giordano Bruno i wielu innych myślicieli. Przeciwny pogląd też miał liczną armię wybitnych zwolenników, by wspomnieć tylko Arystotelesa, lecz cała dyskusja była jałowa wobec braku rzeczowych argumentów. Wszak planety świecą jedynie słabiutkim światłem odbitym, więc dostrzeżenie ich w otoczeniu nawet najbliższych nam gwiazd było zupełnie niemożliwe.